Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 1821. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 1821. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 11 Απριλίου 2022

Άγνωστες πτυχές από την ιστορία των Θρακιωτών Αγωνιστών του 1821




Για την εθνική επέτειο της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, είχα τη χαρά και την τιμή να είμαι προσκεκλημένος του ThrakiNet και της κ. Κυριακής Γιαλαμά.
Μίλησα για άγνωστες πτυχές του μεγάλου εκείνου αγώνα, που σχετίζονται με τη Θράκη


Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2021

1821, ένα τεράστιο διεθνές γεγονός

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

https://www.kathimerini.gr/culture/books/561534166/1821-ena-terastio-diethnes-gegonos/

*«Τραυματισμένος Ελληνας αξιωματικός μπροστά στα τείχη κατειλημμένης πόλης». Εργο του Ζαν-Κλοντ Μπονφόν (1796-1860).

 

 



 

*Η Ελληνική Επανάσταση

ως κρίκος στην αλυσίδα

των μεγάλων φιλελεύθερων επαναστάσεων

της περιόδου 1776-1848

 

 

 


Γράφει ο κ. Ευάνθης Χατζηβασιλείου

 

 

Ο συλλογικός αυτός τόμος, υπό την επιμέλεια του Πασχάλη Κιτρομηλίδη, ομότιμου καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλους της Ακαδημίας Αθηνών, αποτελεί τον καρπό του μεγάλου διεθνούς συνεδρίου, που διοργάνωσε τον Μάρτιο του 2021, στη 200ή επέτειο της Επανάστασης, το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών – για τούτο, άλλωστε, προλογίζεται από τον πρύτανη του ΕΚΠΑ, καθηγητή Μελέτιο-Αθανάσιο Δημόπουλο.

Το βιβλίο περιέχει τις μελέτες 19 ειδικών επιστημόνων οι οποίοι αναλύουν τη φύση της Ελληνικής Επανάστασης ως ενός κρίκου στην αλυσίδα των μεγάλων φιλελεύθερων επαναστάσεων του 1776-1848, από την Αμερικανική και τη Γαλλική, αυτές της Νότιας Ευρώπης, της Λατινικής Αμερικής, έως την (σχεδόν πανευρωπαϊκή) επανάσταση του 1848 με αίτημα την εθνική ελευθερία και τη συνταγματική διακυβέρνηση.

Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2021

Έτσι έφερε στην Αθήνα το 1906 από τη Σαμοθράκη, το «Λογχισμένο Ευαγγέλιο», ο Ίων Δραγούμης

*Απόσπασμα της ιδιόχειρης επιστολής του Ίωνα Δραγούμη, που αναφέρεται στην αποστολή του "Λογχισμένου Ευαγγελίου" της Σαμοθράκης, στην Αθήνα.


 


 

*Η ανέκδοτη ιδιόχειρη επιστολή

του πρόξενου  Ίωνα Δραγούμη

*Το είχε διασώσει ο Νικόλαος Φαρδύς

 *Πολύτιμο εθνικό κειμήλιο





Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης



Στις βιτρίνες του εξαιρετικού Εθνικού Ιστορικού Μουσείου της Αθήνας, λάμπει ως πολύτιμο εθνικό κειμήλιο το λεγόμενο «Λογχισμένο Ευαγγέλιο της Σαμοθράκης» που αποτελεί πολύτιμο αντικείμενο των συλλογών του. Είναι στην πραγματικότητα, ανεκτίμητο ενθύμιο των παθών του Θρακικού Ελληνισμού και σχετίζεται άμεσα με το Ολοκαύτωμα του μαρτυρικού νησιού του βορειανατολικού Αιγαίου, κατά την Επανάσταση του 1821.

Το Ευαγγέλιο αυτό, το ανακάλυψε το 1906 ο Ίων Δραγούμης, που υπηρετούσε ως πρόξενος της Ελλάδας στο Δεδέαγατς από το 1905.

Όταν το έστειλε στην Αθήνα στις 15 Ιουλίου 1906, το συνόδευσε με μια τρισέλιδη ιδιόχειρη επιστολή, στην οποία περιγράφει το Ολοκαύτωμα της Σαμοθράκης το 1821.

Η αδημοσίευτη επιστολή αποτελεί σημαντικό ντοκουμέντο για τα δραματικά εκείνα γεγονότα, που είχαν σαν αποτέλεσμα 700 νεκρούς και χιλιάδες άλλους, να έχουν πουληθεί ως σκλάβοι στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής.

Αξίζει για να γνωρίζουν οι νεώτεροι αναγνώστες, να αναφέρουμε τι είναι αυτό το «Λογχισμένο Ευαγγέλιο της Σαμοθράκης».

Τετάρτη 2 Ιουνίου 2021

Η εθνικοποίηση της γης το 1821

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ  

https://www.kathimerini.gr/opinion/561372949/i-ethnikopoiisi-tis-gis-to-1821/

*Οι οικονομικές συνέπειες της μικρής ιδιοκτησίας περιλαμβάνουν την έλλειψη εγχώριου εργατικού δυναμικού, την ανεπάρκεια των επενδύσεων, την απουσία οικονομιών κλίμακας και τελικά τη χαμηλή παραγωγικότητα. (Φωτ. INTIME NEWS)

 

 



Γράφει ο κ. ΓΙΩΡΓΟΣ Θ. ΜΑΥΡΟΓΟΡΔΑΤΟΣ*

 

 

Από όλες τις επιλογές που έγιναν το 1821, εκείνη που εξακολουθεί να μας επηρεάζει με τον πιο συγκεκριμένο και δεσμευτικό τρόπο είναι η εθνικοποίηση της μέχρι τότε έγγειας ιδιοκτησίας των Οθωμανών.

Αυτή εξηγεί γιατί έχουμε σήμερα για διάσωση όχι λιγότερες από 800.000 πολύ μικρές ή και μονοπρόσωπες επιχειρήσεις (με 9 έως και 0 μισθωτούς), στις οποίες αντιστοιχεί το 62% της απασχόλησης. Οι άλλες (με 10 και πλέον μισθωτούς) είναι μόλις 21.500.

H καθολική επικράτηση της μικρής ιδιοκτησίας και της μικρής επιχείρησης αποτελεί ιδιαιτερότητα της Νεότερης Ελλάδας που σπάνια συνειδητοποιούμε, μολονότι εξηγεί σχεδόν τα πάντα. Το ζήτημα παράδοξα ταιριάζει με τον εορτασμό των 200 χρόνων από το 1821, αφού ακριβώς τότε δρομολογήθηκε αυτή η ιδιαιτερότητα, με την ανακήρυξη όλων των οθωμανικών ιδιοκτησιών κάθε λογής σε «εθνικές γαίες» ή «εθνικά κτήματα».

Αρχίζοντας το 1821 από την εθνικοποίηση της γης, το νεοελληνικό κράτος εμπόδισε διαχρονικά τη συγκρότηση, εμπέδωση ή και απλή επιβίωση της μεγάλης έγγειας ιδιοκτησίας (περιλαμβανομένης και της εκκλησιαστικής ή μοναστηριακής). Έφραξε έτσι τον δρόμο στη συγκρότηση άρχουσας τάξης γαιοκτημόνων σε εθνική κλίμακα. Μόνο σε τοπική ή περιφερειακή κλίμακα υπήρξαν τέτοιοι θύλακες, που αποδείχθηκαν όμως προσωρινοί.

Αντίστροφα, το νεοελληνικό κράτος ευνόησε την καθολική επικράτηση της μικρής ιδιοκτησίας και εξασφάλισε με κάθε τρόπο την επιβίωσή της, ακόμη και όταν μεταφυτεύτηκε από το χωριό στην πόλη και μεταλλάχθηκε σε μικρή επιχείρηση. Όταν δηλαδή ο μικροϊδιοκτήτης χωρικός ή ο γιος ή ο εγγονός του έγινε μικροαστός της πόλης.

Δευτέρα 24 Μαΐου 2021

Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

*Το βιβλίο της δημοσιογράφου Ευγενίας Κατούφα


 

 

 

*Μια προσφορά μνήμης

από τη δημοσιογράφο

Ευγενία Κατούφα

 

 


        Εφέτος, συμπληρώθηκαν 200 χρόνια από την έναρξη της μεγαλειώδους εθνικοαπελευθερωτικής Επανάστασης του 1821, που οδήγησε στη δημιουργία του νέου ελληνικού κράτους, μετά από Οθωμανικό ζυγό 400 ετών.

        Σε όλη την Ελλάδα, σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο, οργανώνονται ποικίλες εκδηλώσεις, εκδόσεις και άλλες δράσεις για τα τιμηθεί το μεγάλο αυτό γεγονός.

        Σημασία έχει, από όλα αυτά που συνέβησαν από την αρχή της χρονιάς και θα συμβούν ως το τέλος της να υπάρξει ένα θετικό αποτέλεσμα, που θα επιτρέπει στους Έλληνες να βγάλουν ατομικά ο καθένας μας τα δικά του συμπεράσματα, για όσα θα πρέπει να αποφεύγει στο μέλλον και όσα θα πρέπει να πράττει. Όραμα και στόχος όλων μας θα πρέπει να είναι, αυτό το κράτος να βαδίσει στο δρόμο των πεπρωμένων του αλώβητο και με θεμέλια γερά, ώστε να προσδοκά ένα καλύτερο αύριο δημοκρατικό, ανθρώπινο και με ανάπτυξη.

        Τις σκέψεις αυτές έκανα, κρατώντας σήμερα ένα βιβλίο που εξέδωσε η Δημοτική Επιτροπή Ισότητας Χαλανδρίου.

        Το έργο αυτό έχει τίτλο «Η Συμβολή των Γυναικών στην Ελληνική Επανάσταση» και το έφερε εις πέρας η πρόεδρος της Δημοτικής Επιτροπή Ισότητας και δημοτική σύμβουλος του Δήμου Χαλανδρίου, η δημοσιογράφος Ευγενία Κατούφα, η οποία ερεύνησε τις πηγές και επιμελήθηκε τα σχετικά κείμενα.

Παρασκευή 14 Μαΐου 2021

ΘΡΑΚΗ ΚΑΙ 1821- ΟΙ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΗΣ ΑΓΝΟΗΜΕΝΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ

Σήμερα είχα την τιμή και τη χαρά να είμαι προσκεκλημένος στο κανάλι AKRITAS TV και να συνομιλήσω με τον δημοσιογράφο Βαγγέλη Βασιλειάδη. Θέμα μου ήταν «Θράκη και 1821».  Επικεντρώσαμε σε άγνωστες πτυχές της εν πολλοίς αγνοημένης ιστορίας της συμμετοχής των Θρακών στην μεγάλη Εθνική Επανάσταση. Την εκπομπή αυτή μπορείτε να την παρακολουθήσετε στη θέση 

https://www.facebook.com/akritasmedia/videos/855874181678576

αλλά και στο You Tube στη θέση 

https://www.youtube.com/watch?v=FQEcm9_k7B4



Τετάρτη 3 Μαρτίου 2021

Επανάσταση του 1821 και Θράκη

Μήνας Μάρτιος!!! Έχουμε μπει για τα καλά στον αστερισμό των αναμνήσεων για την Επανάσταση του 1821. Εκδηλώσεις, βιβλία, εκπομπές, ομιλίες μεταφέρουν το μήνυμα του μεγάλου ξεσηκωμού του Γένους, σε παιδιά αλλά και στους μεγάλους.

               Αυτός είναι ο μήνας, μέσα στον οποίο κορυφώνονται οι κάθε είδους εκδηλώσεις, που οργανώνονται για να τιμηθεί η μεγάλη εθνική  επέτειος της Επανάστασης του 1821. Εφέτος μάλιστα συμπληρώνονται 200 χρόνια από εκείνο το μεγάλο γεγονός.

               Η συγκυρία αυτή, μας βρίσκει μέσα σε πλέγμα ποικίλων περιορισμών λόγω της πανδημίας που προκάλεσε ο γνωστός κορονοϊός. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα γίνουν παρελάσεις και χορευτικές εκδηλώσεις σε ανοιχτές πλατείες, δεν θα υπάρχουν θεατρικές παραστάσεις, δεν θα ακουσθούν λόγοι σε πυκνά ακροατήρια.

               Είναι λοιπόν μια ευκαιρία να διαβάσουμε. Καιρός να μάθουμε την ιστορία του μεγάλου αυτού επιτεύγματος του 1821.  Για το λόγο αυτό, μέσα στο μήνα Μάρτιο άρχισα να αναρτώ στο Facebook, παλαιότερα άρθρα μου, που σχετίζονται  με την εθνεγερσία του 1821 και ορισμένα από αυτά περιγράφουν πτυχές της σχέσης της πατρίδας μου της Θράκης με την Επανάσταση.                    Υπενθυμίζω, ότι η Θράκη υπήρξε η μεγάλη αδικημένη της εθνικής ιστοριογραφίας, που είτε αγνόησε είτε παρέκαμψε την προσφορά της στον μεγάλο εθνικό αγώνα.


Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης




Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2021

Πεινούσαν… αλλά πολεμούσαν, το 1821!!!

*Η μάχη της Αθήνας, του Georg Perlberg (1807-1884).


 


*Η έκκληση του Καραϊσκάκη

για να μην πέσει 

η Ακρόπολη λόγω πείνας!!!

 

 



Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

 

 

        Γιορτάζουμε εφέτος τα 200 χρόνια της Επανάστασης του 1821, τότε που φτωχοί χωρικοί, ξυπόλητοι, άοπλοι και πεινασμένοι ξεσηκώθηκαν και κατάφεραν να απελευθερώσουν την Ελλάδα, μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς. Μελετώντας κανείς τα αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας που εναπόκεινται στη Βιβλιοθήκη της Βουλής, διαπιστώνει ότι σταθεροί σύντροφοι εκείνων των ταπεινών αγωνιστών ήταν η πείνα, αλλά και η πίστη στην τελική νίκη.

        Η πείνα μπορούσε να οδηγήσει σε αποτυχία το μέγιστο πατριωτικό εγχείρημα, σε κάθε φάση στα σχεδόν δέκα χρόνια του αγώνα.

        Το Φεβρουάριο του 1827 προέκυψε ένα τέτοιο ζήτημα και ανέλαβε να το λύσει ο Γεώργιος Καραϊσκάκης.

Εδώ να θυμίσουμε ότι μετά από πολιορκία  που  κράτησε ως τον Ιούνιο του 1822, οι Τούρκοι παρέδωσαν αυτό το σημαντικό οχυρό, υπογράφοντας συνθήκη παράδοσης με τους Έλληνες πρόκριτους Παναγιώτη Ζαχαρίτσα, Σπύρο Πατούσα, Διονύσιο Πετράκη και Ανδρέα Καλαμογδάρτη. 

Τα πράγματα άλλαξαν όταν το 1827 πολιόρκησαν την Ακρόπολη οι Τούρκοι Κιουταχής και Ομέρ Πασάς της Καρύστου, θέλοντας να την πάρουν από τους Έλληνες.

Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2021

ΚΩΝ/ΝΟY ΧΟΛΕΒΑ «ΤΟ 1821 ΣΗΜΕΡΑ»

*Το εξώφυλλο του βιβλίου του κ. Κωνσταντίνου Χολέβα 


 


*Ένα επετειακό βιβλίο

για την «σημερινό» Έλληνα

 

  

 

Γράφει ο Ιωάννης Α. Σαρσάκης (Καστροπολίτης)

 

 

Τον κ. Κωνσταντίνο Χολέβα τον γνώρισα προσωπικά το 2011, όταν είχε έρθει στο Διδυμότειχο ως καλεσμένος του Μητροπολίτη μας κ. Δαμασκηνού, στις εορταστικές εκδηλώσεις «Βατάτζεια».

Από τότε και για κάθε χρόνο (πλην του 2017) αποτελεί αναπόσπαστο μέλος των εκδηλώσεων με τον τίτλο « Βατάτζεια», καθώς πέραν της συμμετοχής του ως ομιλητής, μέσω των πολλών γνωριμιών του, έχει προτείνει αξιόλογους επιστήμονες, τους οποίους έχει προσκαλέσει η Μητρόπολη ως ομιλητές για τις εν λόγω εκδηλώσεις.

Επίσης το 2013 είχα την χαρά και την τιμή να παρευρεθώ στο πλευρό του ως καλεσμένος της Σχολής Γονέων– Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Κατερίνης, όπου μιλήσαμε για τον άγιο αυτοκράτορα Ιωάννη Βατάτζη.

Τον Ιανουάριο του 2020 μου έκανε την εξαιρετική τιμή (μαζί βεβαίως και με άλλους αξιόλογους ομιλητές) να παραστεί στην παρουσίαση του βιβλίου  μου «Ο Πάμμεγας Σκηπτούχος Άγιος Ιωάννης Βατάτζης ο εκ Διδυμοτείχου», την οποία διοργάνωσε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Διδυμοτείχου και Περιφερείας στην Στοά του Βιβλίου στην Αθήνα. Θα πρέπει βεβαίως να αναφέρω, ότι υπήρξα πολλές φορές καλεσμένος του στη ραδιοφωνική του εκπομπή «Ελληνορθόδοξη Πορεία» στην Πειραϊκή Εκκλησία, όπου μιλήσαμε για τον Άγιο Ιωάννη Βατάτζη, το Διδυμότειχο, τον Έβρο και τη Θράκη. Για τα θέματα αυτά βεβαίως ο κ. Χολέβας έχει αρθρογραφήσει και συνεχίζει να αρθρογραφεί, προβάλλοντας την περιοχή μας με τα πλεονεκτήματα αλλά και τα προβλήματά της, σε έναν αρκετά μεγάλο αριθμό αναγνωστών, καθώς τα άρθρα του δημοσιεύονται σε πολλές εφημερίδες αλλά και ιστοσελίδες, οι οποίες τυγχάνουν μεγάλης αναγνωσιμότητας.

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2020

Οι ήρωες του 1821 από το πενάκι του πρώτου Βέλγου πρεσβευτή στην Αθήνα.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

https://www.kathimerini.gr/culture/athinaika-plus/561177238/oi-iroes-toy-1821-apo-to-penaki-toy-protoy-velgoy-presveyti-stin-athina/

 *Πολυπρόσωπη σύνθεση του Βέλγου πρεσβευτή.




Γράφει η Μαργαρίτα Πουρνάρα



        Ανήκω στη γενιά που πρόλαβε τις σχολικές τάξεις στολισμένες με προσωπογραφίες των αγωνιστών του ’21. Χρειάστηκε βέβαια να περάσουν δεκαετίες για να μάθω ότι τις μορφές τους απαθανάτισε ο Καρλ Κρατσάιζεν, ένας Βαυαρός στρατιωτικός φιλέλληνας που πολέμησε στο πλευρό των Ελλήνων και γνώρισε από κοντά τους ηγέτες του Αγώνα. Δίχως αυτόν δεν θα είχαμε ιδέα πώς έμοιαζαν οι ήρωες, καθώς η φωτογραφία ήταν άγνωστο μέσο για την εποχή.

        Και αν ελάχιστοι Ελληνες ξέρουν τι οφείλουμε στον Κρατσάιζεν, σχεδόν κανείς δεν έχει ιδέα ότι εκτός από τις δικές του απεικονίσεις υπάρχει ένα ακόμα corpus, καμωμένο από το πενάκι του πρώτου Βέλγου διπλωμάτη στην Αθήνα, Μπενζαμέν Μαρί (Benjamin Mary), με γνωστά και άγνωστα πρόσωπα της Ελληνικής Επανάστασης. Ο Μαρί είχε αποκαλυπτική ματιά και στα άδυτα της Εθνικής Συνέλευσης του 1843-1844, την οποίαν παρακολούθησε από κοντά.

Σάββατο 21 Μαρτίου 2020

Ποιος και πώς θα κυβερνήσει αυτόν τον τόπο;


*«Η άφιξη του Όθωνα στο Ναύπλιο» (1835) του Peter von Hess, Νέα Πινακοθήκη του Μονάχου.








Γράφει ο κ. ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΧΑΤΖΗΣ*





Τον Μάιο του 1824, τα «Ελληνικά Χρονικά», η θρυλική εφημερίδα του Μεσολογγίου δημοσιεύει ένα εκτεταμένο άρθρο πολιτικής θεωρίας, σε δύο συνέχειες. Στην εισαγωγή του άρθρου, ο ανώνυμος συντάκτης εκφράζει χαρά αλλά και απογοήτευση: «Οι κάτοικοι της Ελλάδος χαίρονται σήμερον το φιλελεύθερον πολίτευμα της πατρίδος των, το οποίον εγγυάται εις αυτούς την πολιτική ύπαρξιν και ανεξαρτησίαν των». Όμως δεν αρκεί αυτό. Ο συντάκτης είναι απογοητευμένος γιατί η πλειοψηφία των Ελλήνων προτιμά μοναρχικό ή αριστοκρατικό σύστημα διακυβέρνησης.
Οι γνήσιοι φιλελεύθεροι, διαπιστώνει, είναι ελάχιστοι – αν και είναι μάλλον, όπως τονίζει, οι καλύτεροι πατριώτες. Γι’ αυτούς τους λίγους, λοιπόν, η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει «δημοκρατική πολιτεία», δηλαδή αβασίλευτη. Να έχει ως πρότυπο την Ελβετία και ιδίως τις ΗΠΑ. «Η Αμερική έχει καλήτερον σύστημα διοικήσεως, και ζη ευτυχεστέρα, διότι διοικείται από νόμους, οι οποίοι γίνονται με την πλέον μεγαλητέραν απλότητα, και έμπροσθεν εις όλων των ανθρώπων τα όμματα, η Αμερική είναι ευδαιμονεστέρα από κάθε άλλο μέρος, όπου τα πάντα ενεργούνται κρυφίως και αριστοκρατικώς».
Το άρθρο αυτό είναι ένα από τα πολλά που δημοσιεύονται εκείνη την εποχή στον ελληνικό Τύπο και έχουν σκοπό να εξηγήσουν και να ερμηνεύσουν το Σύνταγμα του Άστρους, το οποίο έχει βελτιώσει νομοτεχνικά, αλλά και ουσιαστικά, εκείνο της Επιδαύρου. Αυτά τα άγνωστα ελληνικά «Federalist Papers» θα ανατυπωθούν για πρώτη φορά σχολιασμένα σε ειδική έκδοση που ετοιμάζει το Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών [τα περίφημα Federalist Papers ήταν σειρά άρθρων που έγραψαν οι James Madison, Alexander Hamilton και John Jay και δημοσιεύθηκαν το 1787-8 σε αμερικανικές εφημερίδες για να προωθήσουν τη διαδικασία επικύρωσης του Αμερικανικού Συντάγματος].

Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2020

Ο Εμφύλιος της Επανάστασης

*«Η Ελλάς ευγνωμονούσα» (1858) του Θ. Βρυζάκη, Εθνική Πινακοθήκη.







Του κ. ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ ΧΑΤΖΗ*




Στις 29 Μαρτίου 1823 ξεκίνησαν οι συνεδριάσεις της δεύτερης Εθνικής Συνέλευσης στο Άστρος της Κυνουρίας. Είχαν μαζευτεί εκεί 230 εκπρόσωποι από διάφορα μέρη της επαναστατημένης Ελλάδας για να αποφασίσουν για το μέλλον του έθνους και της επανάστασης, η οποία είχε εδραιωθεί.
Η Συνέλευση αυτή είχε λιγότερο ενθουσιασμό από την πρώτη και πολύ περισσότερο σκεπτικισμό και καχυποψία. Οι στρατιωτικοί της Επανάστασης, οι πρώην κλεφταρματολοί, θεωρούσαν ότι ήταν ριγμένοι στο μοίρασμα της εξουσίας. Δεν συμμετείχαν στην πρώτη εθνοσυνέλευση, δεν έλαβαν σημαντικές θέσεις στο Εκτελεστικό και στο Βουλευτικό, αρνούνταν να αποδεχθούν την πρωτοκαθεδρία των προεστών και των νησιωτών. Με επικεφαλής τον δοξασμένο, μετά τα Δερβενάκια, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, διεκδικούσαν ένα μεγάλο μερίδιο εξουσίας. Αρκετοί ανάμεσά τους, κυρίως ο Κολοκοτρώνης, πίστευαν πως μια αυταρχική, ισχυρή, στρατιωτική κυβέρνηση, με τους ίδιους να τη στελεχώνουν, ήταν απολύτως απαραίτητη για τη συνέχιση του αγώνα. Έκαναν λάθος βέβαια, γιατί υπερτιμούσαν τις διοικητικές τους ικανότητες και υποβάθμιζαν τη διεθνή διάσταση. Η ουσία όμως ήταν αυτή: το πρωτόλειο νεωτερικό θεσμικό οικοδόμημα που κατασκεύασαν οι δυτικότροποι διανοούμενοι και αποτέλεσε το πρώτο ελληνικό κρατικό μόρφωμα, άρχισε να τους ενοχλεί.

Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2019

Η χήρα του Ανδρούτσου, έζησε στην αφάνεια, αλλά κατόρθωσε 40 χρόνια μετά τον θάνατό του να τον κηδέψει επίσημα.

*Απόσπασμα από την είδηση του θανάτου της Ελένης Ανδρούτσου, από την εφημερίδα "Παλιγγενεσία" (23 Ιουνίου 1879)






Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης



                Η δράση του Οδυσσέα Ανδρούτσου και το τραγικό τέλος του στο βράχο της Ακρόπολης, είναι γνωστά. Η πολεμική δράση του, ο στρατηγικός νους του και η άδικη δολοφονία του από τον Ιωάννη Γκούρα, έχουν περιγραφεί από πολλούς ιστορικούς. Στο περιθώριο της ιστορίας έμειναν οι ζωές της χήρας του Ελένης, η οποία έζησε στην αφάνεια και σε πλήρη ένδεια και του γιου του Λεωνίδα, ο οποίος πέθανε στο Μόναχο σε ηλικία 12 ετών.
                Ο βίος του Οδυσσέα, υπήρξε πολύπλαγκτος. Γεννήθηκε στην Ιθάκη, όπου είχε καταφύγει ο καταδιωκόμενος από τους Τούρκους πατέρας του, μεταξύ των ετών 1788-1789. Νονοί του ήταν η Μαρία Σοφιανού, σύζυγος του Λάμπρου Κατσώνη, κόρη προύχοντα από την Κέα, και ο Ιωάννης Ζαβός πρόκριτος της Ιθάκης.
                Σε ηλικία 15 ετών εντάχθηκε στη σωματοφυλακή του Αλή πασά, αλλά το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία. Αργότερα πήρε μέρος στην Επανάσταση του 1821, πέτυχε σημαντικές νίκες κατά των Τούρκων, όμως γρήγορα αντιμετώπισε κατηγορίες για συνεργασία με τον εχθρό. Το τέλος του το γνωρίζουμε όλοι. Τον φυλάκισαν το 1825 στην Ακρόπολη, στον παλαιό φράγκικο πύργο, απ’ όπου τον εκπαραθύρωσε τον Ιούνιο, το πρωτοπαλλήκαρό του ο Ιωάννης Γκούρας, πριν ακόμα γίνει η δίκη του.

Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2019

Η οδύσσεια των αγωνιστών του Υψηλάντη

*Ένας Έλληνας ιερέας, ένας Σπαρτιάτης (δεξιά) και ένας Υδραίος (αριστερά). 
Ο Σπαρτιάτης και ο Υδραίος αντιστοιχούν σε πραγματικά πορτρέτα 
Ελλήνων προσφύγων στη Ζυρίχη 
(ζωγραφιά του Ελβετού Γιόχαν Κόνραντ Φόσι, 1796-1870).






Γράφει ο κ. ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΠΑΠΑΡΣΕΝΟΣ*




Καθώς πλησιάζει η 200ή επέτειος της Ελληνικής Επανάστασης, μία συγκινητική και εν πολλοίς άγνωστη ιστορία πατριωτισμού και φιλελληνισμού αναδεικνύει ο Γεώργιος Γκέκος, ομότιμος καθηγητής του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης και ιστοριοδίφης.
Το βιβλίο του «Η Επιστροφή» είναι το τελευταίο προϊόν της ενασχόλησής του με την ιστορική έρευνα. Είχαν προηγηθεί η γενική επιμέλεια του βιβλίου «Έλληνες στη Ζυρίχη» και η μονογραφία «Η ελληνική παρουσία στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης».
Τώρα ο συγγραφέας αξιοποιώντας ανέκδοτο αρχειακό υλικό μετά επισταμένη έρευνα στα ελβετικά και γερμανικά αρχεία, αναζητεί τα ίχνη των αγωνιστών του Αλέξανδρου Υψηλάντη μετά την αποτυχημένη εξέγερση στη Μολδοβλαχία το 1821, όταν αποφάσισαν να επιστρέψουν στην Ελλάδα για να συνεχίσουν εκεί τον απελευθερωτικό Αγώνα. Με αφετηρία την Οδησσό και τελικό προορισμό τη Μασσαλία, περίπου 1.000 πολεμιστές ξεκίνησαν τον Σεπτέμβριο 1822 την οδύσσεια της επιστροφής, ακολουθώντας μια πορεία-εκατόμβη 3.000 χλμ., μέσω Ρωσίας, Πολωνίας, Γερμανίας και Ελβετίας, που είχε σχεδιαστεί υπολογίζοντας την πολιτική κατάσταση στην Ευρώπη και τους ανταγωνισμούς των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής.

Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2019

Ο ρόλος των ΗΠΑ στην Ελληνική Επανάσταση


*Ζωγράφος John Trumbull, 1819. Η κατάθεση στο Κογκρέσο της Αμερικανικής Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας από την πενταμελή επιτροπή που τη συνέγραψε. Πρώτος από αριστερά ο Άνταμς, τέταρτος ο Τζέφερσον και πέμπτος ο Φραγκλίνος.





Του κ. ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ ΧΑΤΖΗ*



Όταν τα νέα για την Ελληνική Επανάσταση έφτασαν στις ΗΠΑ, ο ενθουσιασμός πολλών απλών πολιτών αλλά και πολιτειακών παραγόντων ήταν μεγάλος. Σχηματίστηκαν φιλελληνικές επιτροπές, γράφτηκαν ένθερμα κείμενα, κατατέθηκαν ακόμα και προτάσεις για δυναμική στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο με σκοπό την προστασία των χριστιανικών πληθυσμών αλλά και τη βοήθεια προς στους Έλληνες.
Η στρατιωτική επέμβαση δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, αλλά αν κρίνουμε από την εσωτερική αλληλογραφία του Ελληνικού Βουλευτικού με το Εκτελεστικό Σώμα, τον Μάρτιο του 1824, συζητήθηκε σοβαρά. Άλλωστε, ο αμερικανικός στόλος στη Μεσόγειο επισκέφθηκε την απελευθερωμένη Πελοπόννησο στις αρχές του καλοκαιριού του 1821, διερευνητικά μεν, αλλά με φιλική διάθεση και αναγνωρίζοντας εμμέσως τους Έλληνες ως εμπόλεμους.
Παρά τις αρχικές ενθουσιώδεις προθέσεις, η αμερικανική κυβέρνηση δεν επενέβη δυναμικά ούτε στο διπλωματικό πεδίο. Οι Αμερικανοί είχαν ήδη έρθει ανεπίσημα σε διακανονισμό με τους Βρετανούς και το δόγμα Μονρόε ήταν υπό διαμόρφωση. Για να αποφύγουν τις επεμβάσεις των Ευρωπαίων στην αμερικανική ήπειρο θα απέφευγαν με τη σειρά τους την εμπλοκή στις ευρωπαϊκές υποθέσεις. Έτσι, παρά την επιμονή και τον ενθουσιασμό φιλελλήνων βουλευτών, όπως ο Ντάνιελ Γουέμπστερ και ο Σαμ Χιούστον αλλά και πολλών ισχυρών προσωπικοτήτων της Βοστώνης, της Νέας Υόρκης και της Ουάσιγκτον (πολιτικών, διανοούμενων, επιχειρηματιών), η αμερικανική κυβέρνηση και το Κογκρέσο εξέφραζαν απλώς τα φιλικά αισθήματά τους για τον αγώνα των Ελλήνων. Η πολιτεία της Νότιας Καρολίνας, μάλιστα, ζήτησε ρητά με μνημειώδη απόφαση του τοπικού Κοινοβουλίου την αναγνώριση της Ελλάδας. Η σημαντικότερη επιτυχία των φιλελλήνων ήταν η ξεκάθαρα φιλελληνική θέση του προέδρου Μονρόε στις ετήσιες ενημερώσεις του προς το Κογκρέσο, από το 1822 έως και το 1824. Η αναγνώριση του Αγώνα των Ελλήνων δεν ήταν μόνο έμμεση αλλά άμεση και απερίφραστη. Μπορεί να μην είχε τυπική ισχύ, είχε όμως μεγάλο διπλωματικό βάρος, καθώς οι ΗΠΑ ήταν η πρώτη ισχυρή χώρα που το έκανε.

Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2019

Οι ιδρυτές της νεότερης Ελλάδας

 *Η πολιορκία της Ακρόπολης. Έργο Παναγιώτη Ζωγράφου σε ιδέα Γιάννη Μακρυγιάννη






Γράφει ο κ. ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΧΑΤΖΗΣ*




          «Εις τον καιρό μου, το εμπόριο ήτον πολλά μικρό, τα χρήματα ήταν σπάνια. […] Η κοινωνία των ανθρώπων ήτον μικρή, δεν είναι παρά η επανάστασίς μας οπού εσχέτισε όλους τους Έλληνας. Ευρίσκοντο άνθρωποι οπού δεν εγνώριζαν άλλο χωριό μακρυά μίαν ώρα από το εδικό τους. Την Ζάκυνθο την ενόμιζαν ως νομίζομεν τώρα το μακρύτερο μέρος του Κόσμου. Η Αμερική μας φαίνεται ως πως τους εφαίνετο αυτών η Ζάκυνθος· έλεγαν εις την Φραγκιά».

Δευτέρα 29 Απριλίου 2019

Ο βίος του Θρακός Αγίου Κυρίλλου ΣΤ΄

*Το βιβλίο του πατρός Ναυκράτιου Τσουλκανάκη





*Μια σημαντική έκδοση

του αρχιμανδρίτη

Ναυκράτιου Τσουλκανάκη






Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης 



Την Κυριακή του Θωμά, στις εκκλησίες της Θράκης θα αναπεμφθεί επιμνημόσυνη δέηση για την ανάπαυση της ψυχής του Πατριάρχη Κύριλλου ΣΤ’ τον οποίο απαγχόνισαν οι Τούρκοι το 1821 στην γενέτειρά του Αδριανούπολη.  Η μνήμη του έχει ορισθεί να τιμάται στις 18 Απριλίου, ημέρα του μαρτυρίου του. Απλά, αν το Πάσχα έρχεται μετά την ημερομηνία αυτή, τότε η εορτή αυτή μετατίθεται για την Κυριακή του Θωμά (όπως συμβαίνει εφέτος).
Αφορμή για το άρθρο αυτό, δεν είναι μόνο ο επικείμενος εορτασμός της μνήμης του Αγίου Κυρίλλου ΣΤ΄, αλλά και η σημαντική έκδοση βιβλίου με το βίο του εθνομάρτυρα Πατριάρχη. Συγγραφέας είναι ο πολυγραφότατος αρχιμανδρίτης Ναυκράτιος Τσουλκανάκης, με καταγωγή από το Διδυμότειχο. Τίτλος του βιβλίου «Ο Άγιος Κύριλλος ΣΤ’ (1775- 1821) ο Εθνο-Ιερομάρτυς Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως» Θεσσαλονίκη 2018. Είναι μια σημαντική προσπάθεια για να γνωρίσουμε σε λεπτομέρειες όχι μόνο το μέγεθος της θυσίας του Αγίου, αλλά και το μέγεθος της προσφοράς του προς το Έθνος.
Ο Κύριλλος, γεννήθηκε το 1775 στην Αδριανούπολη, από φτωχή οικογένεια. Το όνομα του ήταν Βασίλειος  Σερμπετζόγλου ή κατά ελληνοπρεπέστερη εκδοχή Βασίλειος Μελικρατίδης. Έμαθε τα πρώτα γράμματα στην σχολή της πατρίδας του, αλλά έδειξε από πολύ μικρός μεγάλη έφεση προς τα γράμματα και τη μάθηση προχωρώντας ανοδικά. Σε ηλικία 20 ετών χειροτονήθηκε διάκονος από το μητροπολίτη Αδριανούπολης Καλλίνικο, ο οποίος του άλλαξε το όνομα σε Κύριλλος. Διετέλεσε γραμματέας της Μητρόπολης Εφέσου. Αργότερα, όταν ο Καλλίνικος έγινε Πατριάρχης κάλεσε στην Κωνσταντινούπολη τον Κύριλλο και τον έκανε αρχιδιάκονο του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Σε ηλικία 28 ετών εξελέγη μητροπολίτης Ικονίου το 1803 και υπηρέτησε εκεί επί επτά χρόνια. Στη συνέχεια, τον Οκτώβριο του 1810 εξελέγη από την Σύνοδο του Πατριαρχείου μητροπολίτης της πατρίδας του Αδριανούπολης.

Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2019

Οι αθέατες όψεις του 1821

ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ https://www.tovima.gr/2018/08/31/books-ideas/oi-atheates-opseis-toy-1821/
*Εταιρεία Μελέτης νέου ελληνισμού– περιοδικό «Μνήμων»
"Όψεις της Επανάστασης του 1821"
Εκδόσεις «Μνήμων», 2018
σελ. 402, τιμή 19 ευρώ






Γράφει ο κ. Σωτηρόπουλος Α. Δημήτρης*




Kαθώς πλησιάζει η επέτειος των 200 χρόνων από την έναρξη του Αγώνα της Ανεξαρτησίας (1821-2021), αναμένεται πληθώρα εκδόσεων για μια περίοδο που πολλοί θα νόμιζαν ότι έχει ερευνηθεί επαρκώς. Τι άλλο να γράψει κανείς πια για ένα ιστορικό γεγονός για το οποίο ξέρουμε τόσο πολλά;
Ο τόμος που επιμελήθηκαν οι ιστορικοί Δημήτρης Δημητρόπουλος, Χρήστος Λούκος και Παναγιώτης Μιχαηλάρης διαψεύδει αυτή την εντύπωση. Τα δεκαπέντε κεφάλαια του συλλογικού τόμου προέρχονται από ανακοινώσεις ομότιτλου συνεδρίου το οποίο έλαβε χώρα τον Ιούνιο του 2015. Ωστόσο, δεν πρόκειται για συνηθισμένα «πρακτικά συνεδρίου». Ο Χρ. Λούκος, συγγραφέας του εισαγωγικού κεφαλαίου του τόμου, ενοποιεί την προβληματική των κεφαλαίων.

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2018

Ιωάννης Ρούκης, ο παράτολμος αγωνιστής του 1821

*Το καριοφίλι του Γιάννη Ρούκη, που πουλήθηκε σε δημοπρασία το 2016 αντί 53.100 ευρώ





Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης



                Ο Ιωάννης Ρούκης, υπήρξε ένας παράτολμος αγωνιστής της Επανάστασης του 1821, που ένα του τόλμημα υπήρξε αρκετό για να διασώσει τη μνήμη του ταπεινού αυτού πατριώτη και σημαντικού οπλαρχηγού της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας.
                Ειδικότερα στην εκπόρθηση του φρουρίου της Λιβαδειάς όταν εξερράγη η Επανάσταση του 1821, διακρίθηκε ο Ιωάννης Ρούκης, ο οποίος ανέβηκε με θάρρος στα τείχη και μπήκε μέσα στο φρούριο μαχόμενος. Ο ίδιος μπόρεσε να ανεβεί ξανά στα τείχη και να βγει έξω σώος!!! Οι Οθωμανοί που έβλεπαν τέτοιες τολμηρές κινήσεις, αναγκάσθηκαν επειδή αντιμετώπιζαν και μεγάλη έλλειψη τροφών να παραδοθούν. Υπενθυμίζουμε ότι ο Αθανάσιος Διάκος, όταν του ανατέθηκε η αρχηγία των επαναστατών στην περιοχή του, παρέλαβε μαζί τους άλλους οπλαρχηγούς και πλήθος χωρικών, πήγε στη Λιβαδειά στις 29 προς 30 Μαρτίου 1821, την πολιόρκησε και την κατέλαβε. Οι Οθωμανοί κάτοικοι και οι 300 υπερασπιστές της μαζί με κάποιους Αλβανούς, αποσύρθηκαν. Το κατόρθωμα του Ρούκη, έμεινε στην ιστορία…
                Ο Ρούκης, διακρίθηκε λίγο αργότερα και στην πολιορκία του Πατρατζηκίου. Δηλαδή της Υπάτης, όπως ονομάζονταν τότε. Οι Τούρκοι όταν έμαθαν για το ξεσήκωμα των Ελλήνων συγκεντρώθηκαν 700 και πλέον στην Υπάτη, η οποία βρίσκονταν σε σημαντική οχυρή θέση. Οι Έλληνες την πολιόρκησαν στενά, αλλά δεν μπόρεσαν να την κυριεύσουνκε να νοσηλευθεί πολύ καιρό. Στην ανάρρωσή του συνέβαλε με επιμελείς περιποιήσεις του τραυματία, ο Οθωμανός χειρουργός Κουρτ Αλή, καταγόμενος από την Αταλάντη.

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2018

Ο Φιλικός Αθανάσιος Ζαρείφης, που τον κήδεψαν με ελεημοσύνη

*Από τα Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας, έγγραφο για τον Αθανάσιο Ζαρείφη 
"δια τας μαρτυρημένας παρά πολλών προς την πατρίδα πιστάς εκδουλεύσεις".






Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης


                Στη χώρα μας, συχνά απαντάται το φαινόμενο, άνθρωποι που πρόσφεραν τα πάντα για την πατρίδα, περιουσία και σωματική ακεραιότητα, να πεθαίνουν στη  ψάθα πάμπτωχοι και αγνοημένοι, χωρίς καν η οικογένειά τους να έχει ακόμα και τα έξοδα κηδείας. Αυτό το φαινόμενο, ήταν έντονο μετά την Επανάσταση του 1821, όταν πολλοί αγωνιστές, κατέληξαν ανάπηροι και πένητες.
                Μια τέτοια περίπτωση, είναι ο Ηπειρωτικής καταγωγής Αθανάσιος Ζαρείφης (ή Ζαρίφης κατ’ άλλη γραφή του ονόματός του).
                Ο Ζαρείφης δούλεψε εντατικά για την Φιλική Εταιρεία και πήρε μέρος στην Επανάσταση, στη Βοιωτία και την Αττική. Θεωρείται μάλιστα, ότι ήταν αυτός, που κατήχησε και μύησε στη Φιλική Εταιρεία, τον Αθανάσιο Διάκο.
                Ελάχιστα στοιχεία γνωρίζουμε για τη ζωή του. Από ένα ειδησάριο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Άγγελος» στις 4 Αυγούστου 1843 (παλαιό ημερολόγιο), όταν πέθανε, πληροφορούμαστε ότι ήταν Ηπειρώτης και υπήρξε ο πρώτος απόστολος της Φιλικής Εταιρείας στην Αττική και στη Βοιωτία.  Όταν άρχισε η μεγάλη εθνική εξέγερση ο Ζαρείφης πήρε μέρος και αγωνίσθηκε έως το τέλος της, υπέστη πολλές ταλαιπωρίες, αλλά στο τέλος είδε την πατρίδα ελευθερωμένη. Ο ζήλος του για τον αγώνα, υπήρξε απαράμιλλος. Θυσίασε όλη την περιουσία του για την ανάσταση του Έθνους και τελικά πέθανε στις 31 Ιουλίου (παλαιό ημερολόγιο) 1843 στον Πειραιά σε ηλικία 70 ετών, «πένης πενήτων» κατά την εφημερίδα. Η δε κηδεία του «εγένετο δι’ ελέους» δηλαδή με ελεημοσύνες άλλων συνανθρώπων μαζεύτηκαν τα έξοδα για την ταφή του.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...